#1 VOL!
Ja! Vol… dat is wel het goede woord. Mijn hoofd was vol… Afgelopen dinsdag was namelijk de eerste dag van 1,5 jaar ‘weer in de leerstand’.
Waar ik normaal gesproken de student aan het werk zet, word IK nu aan het werk gezet. Ik ben deze week gestart aan de opleiding PDG (Pedagogisch Didactisch Getuigschrift) aan Fontys Hogeschool in Eindhoven.
11 jaar geleden studeerde ik af aan de kunstacademie in Breda als Ruimtelijk Ontwerper. En wat heb ik in de afgelopen 11 jaar veel geleerd. Bij diverse ontwerpbureaus heb ik geleerd om te gaan met deadlines, keuzes te maken en die te verantwoorden, dingen voor elkaar te krijgen die qua budget eigenlijk onhaalbaar waren en (misschien nog wel het belangrijkste) heb ik daarnaast ook mezelf beter leren kennen.
In die 11 jaar ben ik ook als persoon gegroeid, ik ben samen gaan wonen, ben werkeloos geweest, heb een burn-out gehad, heb 2x moeder mogen worden, en kocht afgelopen jaar voor het eerst een huis en daarnaast ook nog een camper. It was a ride!
Terug naar dinsdag!
Want dinsdag begon er een nieuw hoofdstuk. Het hoofdstuk dat ‘Docent worden’ heet. Afgelopen februari ben ik gestart als Docent Digital Marketing bij De Rooi Pannen in Breda aan de opleiding Marketing, Sales & Hospitality. Omdat ik een Hbo-opleiding heb afgerond mag ik nu al lesgeven, maar moet ik binnen 2 jaar de PDG afronden. Dus daar gaan we…
Wat was ik gespannen, een spanning die ik lang niet heb gevoeld. De avond van te voren onrustig zijn, omdat je gewoon niet weet wat de dag van morgen gaat brengen. Een nieuwe groep mensen, mezelf voorstellen, kan ik dat wel, kom ik wel leuk over, heb ik genoeg energie om die dag door te komen? Want tja, met een gezin met 2 jonge kinderen is het gewoon altijd druk. Eind van de dag zat ik in de trein terug naar Breda. Even rustig zitten, de dag overdenken. Wat vond ik er van? Wat is me bij gebleven en waar wil ik direct iets mee gaan doen?
Dinsdag 08.33 uur:
Ik was vroeg, want ik had wat extra tijd ingecalculeerd. De docente kwam net voor mij het lokaal in, dus ik hielp even mee de stoelen goed zetten. De klas stond lekker ouderwets 2-3-2 opgesteld. Ze wilde graag een cirkel. ‘Dan kunnen we elkaar goed zien’ zei ze. Ik dacht nog ‘goed zien?’ mij veel te spannend… Langzaam aan druppelde iedereen een beetje binnen, koffietje erbij, beetje aftastend wat kletsen met medestudenten.
Na wat post-its om aan te geven wat je van de dag verwachte, of hoopte eruit te halen was het tijd om jezelf voor te stellen.
Jezelf voorstellen
We moesten elkaar aan elkaar voorstellen. Snap je het nog? Ik leg het uit: Ik ging in gesprek met iemand, en daarna moest ik aan de groep vertellen wie het was. Zo is het namelijk wat leuker luisteren en interactief. Je mocht zelf kiezen in welke vorm je dat wilde doen. Ik voelde behoorlijk wat creatieve-druk (want ja, die kunstacademie-achtergrond), maar het lukte me om op een ontspannen manier toch wat creativiteit te laten zien. Ondanks mijn drukke ADHD/HSP-hoofd lukte het om structuur te brengen in het verhaal en ook nog om dat te illustreren. 2 vliegen in 1 klap, ik wil namelijk wat meer illustreren en dat op mijn website laten zien.
Dus daar ging ik
We hadden afgesproken dat we aan de hand van een object of voorwerp elkaar zouden voorstellen. Zij koos voor een bos: dat gaf haar rust, en tegelijkertijd stond het ook voor drukte. Want soms zie je door de bomen het bos niet meer. Een mooie metafoor vond ik. En zo vertelde ik aan de hand van haar bos in vorm van mijn illustraties wie ze was.
Na de lunch bespraken we de leeruitkomsten en welk bewijs je daarvoor zou kunnen aanleveren. De hele PDG-opleiding moet je namelijk bewijs verzamelen zodat je laat zien dat je bepaalde competenties bezit. In hele ingewikkelde zinnen werd omschreven waar je bewijs voor moest gaan verzamelen. In groepjes van 4 bespraken we hoe we dat zagen.
De algemene feedback aan het einde van de dag was dat er een erg open sfeer heerst, er is respect, er wordt geluisterd naar elkaar en het voelt al erg vertrouwd. Een mooie basis om op verder te bouwen. Je zit tenslotte wel de komende 1,5 jaar aan elkaar vast 😉
Wat ik mee neem op mijn reis?
Nou die ellendige cirkel van stoelen waar ik eigenlijk tegenop zag. Want het werkte als een malle. Geen barrière, geen docent-student gevoel, geen zenden en ontvangen, maar ‘samen’. En zo kan dus een kleine keuze aan het begin van de dag al bepalen hoe de rest van de dag gaat voelen. Een mooie kans om in mijn lessen wat vaker in kleinere groepjes een open opstelling te kiezen, wie weet wat dat voor moois op gaat leveren. Hé ho let’s go!