Laat ik beginnen met oprechte excuses. Het is namelijk alweer 2 maanden geleden dat ik mijn laatste blog schreef. Tijd dus voor een flinke update. Pak je thee, koffietje (of wijntje) er maar bij, daar gaan we!

In de vorige PDG-bijeenkomst (2 maanden geleden) bespraken we de Golden Cirkel (Why, How, What) van Simon Sinek. En dan hoor ik toch zojuist van onze directeur dat de visie van De Rooi Pannen op deze theorie is gebaseerd. Wel even checken hoe dit zit natuurlijk, want bronnenonderzoek is belangrijk leer ik bij mijn PDG-opleiding.

In het ‘merkenboekje’ van De Rooi Pannen staat het volgende; Lees je ff mee?: ‘Wat? De Rooi Pannen is als kleinschalige scholengemeenschap groots in vmbo- en mbo-onderwijs. Hoe? Door een ondernemende houding te stimuleren, altijd betrokken naar elkaar te zijn, dichtbij onszelf te blijven en vol trots uit te dragen wat wij samen presteren. Waarom? Het echte werk wacht op de vmbo- en mbo-kanjers die wij klaarstomen. Voor hen organiseren wij kleinschalig, praktijkgericht onderwijs: met echte ondernemingen, echte mensen en echte leermomenten. Wat je vandaag bij De Rooi Pannen leert, brengt je morgen verder. Want zo echt kan leren zijn.’ Is de cirkel mooi weer rond toch?

Daarnaast hebben we het over summatief en formatief toetsen. Verder komt er nog een curriculaire spinnenweb voorbij. Ik kom spinnenwebben alleen maar tegen tijdens het schoonmaken. Want een houten plafond onder een houten vloer is een prima plek voor deze kriebelige beestjes. Ok, terug naar de PDG.

Het curriculaire spinnenweb (van den akker, 2003) gaat over alle onderdelen uit het curriculum die in samenhang gepresenteerd worden. In een spinnenweb dus. De leerbogen van DOCK20 geven overzicht over je leerdoelen, maar dus ook dit spinnenweb. Weer een tool die in mijn ‘onderwijs-koffer’ een plekje krijgen.  

De reden van deze late blog heeft alles te maken met het volgende onderwerp: Creative Mind. De leereenheid waar ik al een tijdje over schrijf is eindelijk ‘aan de hand’. In deze leereenheid ben ik full-focus bezig geweest met het schrijven van deze leereenheid, schrijven van lesbrieven, maken van planningen, deze weer aanpassen vanwege stakingen in het openbaar vervoer en op afstand mijn collega’s ondersteunen waar ik kon. Ook weer een andere kant van onderwijs, niet alleen je lessen voorbereiden die op je rooster staan, maar ook onderwijs ontwikkelen. Iets waar ik enorm blij van word. Het samenbrengen van eigen kennis, samen met de kennis van collega’s. Samen onderwijs maken, daar krijg ik enorm veel energie van. 

In deze leereenheid hebben studenten verschillende workshops gevolgd om hun creatieve brein open te zetten. Minder online, meer offline. Een hele nieuwe ervaring, die in het begin vrij mopperend werd begonnen. Gaande weg de periode kwam er begrip, inzicht en hebben de studenten prachtige eindresultaten laten zien. Samenwerkingspartner LivingProjects bood de studenten een kijkje in de keuken van hun eigen marketing-wereld. En liet de studenten in het Inspirium werken aan een promotie-opdracht voor LivingProjects Merchandise. En daar istie weer: ‘zo echt kan leren zijn’.

Hoe fijn is het als je een werkplek hebt gevonden waar je helemaal jezelf kunt zijn, je creatieve ideeën kwijt kunt, je eigen opgebouwde netwerk kunt gebruiken en dat je (soms lompe) eerlijke reacties gewaardeerd worden. 

Niks zo veranderlijk als het onderwijs. Binnen de afdeling TLM Breda komt de afgelopen weken de functie van Adjunct Directeur vrij. En dan gaat het in de docentenkamer al snel roezemoezen: 'En? Weet jij wie er gaat solliciteren? Wie denk jij dat er gaat solliciteren? Heb jij ambitie?' Verschillende namen passeren de revue. 

En dat doet me direct denken aan mijn eigen ambitie. Heb ik die eigenlijk wel? En moet dat? Waar ik ‘vroeger’ mensen met ambitie niet begreep (hoezo moet het altijd beter en altijd hogerop?), zie ik nu beter hoe je je talenten kunt benutten. En dat dat niet perse slecht is. Als mij in een sollicitatiegesprek gevraagd werd ‘waar zie je jezelf over 5 jaar’? Dan zei ik altijd ‘op een Art Director plek’. Zo ook 5 jaar geleden. Toen zat in een functioneringsgesprek bij SQuare in Den Bosch. Een Creative Agency met de slogan ‘We create the shit to make you look good’. Vet toch? Werken voor een bedrijf wat anderen wil laten shinen? En toch werk ik daar niet meer. Niet omdat het niet meer leuk was, maar omdat ik iets anders wilde. Mijn leven veranderde (kids), mijn prioriteiten veranderden (familie), mijn ambitie (ja dus toch…) veranderde. Niet omdat ik bewust met die ambitie bezig was, maar gewoon omdat dingen in het leven nou eenmaal veranderen. Misschien eerst maar eens mijn PDG afmaken. En dan zien we wel hoe de medaille er bij hangt 😊 

Nog even door op die medaille (mooie metafoor toch?). Toen ik in Breda kwam studeren in 2011, zocht ik ook een volleybal-vereniging. Ik volleybalde namelijk al in Werkendam, onder leiding van Deborah Kadijk (een bekende naam in het volleybal en beachvolleybal). Opgeleid door een fanatieke doelgerichte trainster heb ik hard gewerkt om te komen waar ik ben gekomen. Spelen in een team, samen een doel hebben. Elkaars kwaliteiten zien en volledig benutten. Het volleyballen is gestopt, iets met andere prioriteiten en een andere ambitie ;), maar het zoeken naar teamgevoel is nooit weggegaan. Samen een doel hebben, samen een doel halen, samen ‘medailles’ winnen. Binnen mijn werk word ik heel blij van het werken aan gezamenlijke doelen, iets wat er toen al wel is ‘ingestampt’, maar waar ik diep van binnen ook heel gelukkig van word. Samen een gezin runnen, samen met vrienden eten en goeie gesprekken hebben, samen met collega's hard werken en benieuwd zijn naar de persoon die achter die collega schuil gaat. Nieuwe slogan? Zo echt kan samen leren zijn. 

Medaille, sporten, winnen? Uiteindelijk kun je alleen maar winnen of verliezen met of van jezelf. Na de afgelopen periode van hard werken, moet je ook weer even opladen. En dat gaf mijn lijf afgelopen weekend aan. Een beetje duizelig geweest, en na een bezoek bij de huisarts en bloedprikken kwam er een iets verlaagd ijzer uit. Niks verontrustends dus (extra floradix pakken), wel even een pas op de plaats met het dringende verzoek van de huisarts 'om toch wat rustiger aan te doen, na deze drukke weken'. Dus dat gaan we dan ook doen :). Op tijd naar bed en het avondje sauna staat al gepland.

Hoe ik dan weer in balans kom? Praten met mensen om je heen, vragen durven stellen, hulp durven vragen, sporten, in de natuur wandelen, reflecteren en in de spiegel durven kijken. Maar vooral rustig aan en stap voor stap. Soms krijg je signalen van je omgeving of van je lijf, om even aan de handrem te trekken of even in een iets lagere versnelling te gaan. Vertrouwen hebben in dat het goedkomt en soms gewoon zelf op het gemak die medaille omdraaien, van geen energie naar genoeg energie, van negatief naar positief. Het is maar net hoe je er mee omgaat.

Rustig aan vooruit! Namasté.