In de kerstvakantie bestede ik nog flink wat uurtjes aan het afmaken en finetunen van mijn portfolio. Ik verwerkte toch nog even de lesbezoeken en las nog eens alle feedback door die ik had gekregen. En omdat AI (artificial intelligence) zo hot is momenteel, wilde ik graag de voorkant met Dall-E maken.

En daar is tie dan: de allerlaatste dag voordat ik m’n portfolio in moet leveren. Dat voelt gek. In die laatste week kom ik nog wat artikelen tegen over AI, die maar weer bewijzen hoe relevant het is. Hoewel ik echt genoeg heb inmiddels, blijft de drang naar ‘compleet’ maken. Wanneer is het nu echt af dan? Uhm… nou als de deadline er is denk ik. En dat is nu.

Ik sluit me afgelopen zondag nog 1x een paar uur op in de slaapkamer om nog één keer alles door te lezen en nog wat toe te voegen. Het laatste stukje en het schrijven van deze blog doe ik (zoals jullie gewend zijn) bij de kachel met een rood wijntje on the side. In stijl afsluiten voelt goed. Sam zit een Skyther Pokemon te kleuren met Kit & Sam op de achtergrond.

Gisteren vervingen we zelf de waterpomp van de vloerverwarming, deze was namelijk enkele weken geleden kapot gegaan. En aangezien het koud gaat worden de komende week is het wel lekker als de vloerverwarming het ook doet. Helemaal trots dat we de oude waterpomp vervangen hadden, bleek na het hervullen van de CV dat de druk-sensor kapot was gegaan. De CV doet het dus momenteel niet, we hebben geen abonnement bij een installatiebedrijf dus wachten op maandagochtend 8.30 uur als ik kan gaan bellen. Gelukkig hebben we die fijne houtkachel. En we kunnen altijd nog een warme chocomelk maken voor de kids en een gluhwijn voor ons.

Tot slot wil ik hier het dankwoord uit mijn portfolio plaatsen. Onderstaande mensen hebben een bijzondere plaats in dit hele traject gehad.

Allereerst wil Charlotte van den Hooff (Adjunct Directeur Marketing Sales & Hospitality en Toerisme & Marketing) bedanken voor de rust die ik kreeg om eerst een half jaar te komen werken en in september 2022 aan deze PDG-opleiding te gaan starten. Met een jong gezin (toen was Levi nog maar 3 maanden oud en Sam 3 jaar) was dat absoluut de juiste keuze. Ook heb ik op geen enkel moment de druk gevoeld om haast te maken met de opleiding, en ik heb nooit het idee gehad dat er irritatie was over het feit dat ik op al die dinsdagen de teamvergaderingen mistte en op werkdagen (zeker aan het eind) ook niemand verbaasd was als ik zei dat ik aan mijn PDG bezig was.

Bedankt Team MSH, want zonder jullie had ik nooit zo kunnen floreren. Ik voel me enorm thuis bij jullie. Iedereen heeft geholpen om foto’s te maken van momenten, te sparren, bewijs te verzamelen en bij te dragen als ik weer eens een andere werkvorm had bedacht.

Elke twee weken had ik een overleg gepland met mijn studie-coach Peter van Binsbergen. Bij hem kon ik terecht met al mijn vragen, even sparren, een les inkijken. Ondanks zijn drukke baan als Adjunct Directeur Leisure heb ik nooit het gevoel gehad dat er geen tijd of ruimte was. Dankjewel Peter voor je kritische vragen die mij verder lieten nadenken dan ik op dat moment deed.

Ook de klas bij Fontys waar ik de PDG-opleiding mee volgde verdient een plekje in dit dankwoord. Wat hebben we fijn samen gewerkt, en wat was er altijd een fijne sfeer. De afgelopen weken heb ik nagedacht over hoe dat toch komt. En ik weet nog goed de eerste les: we kwamen allemaal binnen gestiefeld, niemand kende elkaar, allemaal diezelfde onzekerheid. En dan komt het moment van jezelf voorstellen. Onze docent Debby Kluitmans had hiervoor een leuke werkvorm bedacht. Je gaat in tweetallen in gesprek en je verteld aan de groep met wie je hebt gesproken. En dat niet alleen, je verteld ook 1 leugentje. De rest van de klas moet dat leugentje eruit halen. En wat luisterden we allemaal aandachtig, want dat leugentje wilden we allemaal wel ontdekken. Die dag is er een fundament gebouwd, en op dat fundament hebben we al die bijeenkomsten verder kunnen bouwen. Hoe één les er voor kan zorgen dat al die individuen een groep werden, heel mooi!! Dank Debby voor deze simpele, maar oh zo cruciale werkvorm, het heeft ons als klas veel gebracht. (Weet je nog in mijn eerste blog? Toen maakte ik een illustratie over Jaike).

En dan komen we toch echt bij het thuisfront. Met een jong gezin, beginnen aan een nieuwe baan en daarna starten met een opleiding. Blind ging ik erin. Er was ook weinig keuze 😉, geen PDG-opleiding is ook (op termijn) geen vast contract. Dus gingen we het gewoon maar doen. De blogs die ik schreef met een wijntje ‘on the side’ en een vuurtje op de achtergrond zijn momenten die ik niet snel zal vergeten. Nooit een klacht of zucht over het schrijven van de blogs en avonden typen als er een deadline aan zat te komen. Dank lieve Marco voor je begrip, support en feedback. Vanaf nu ben ik er weer ECHT ECHT voor ons gezin. Op naar de volgende focus: ons eigen fundament verder verstevigen en daarop verder bouwen. Let’s go!!

Dat was het dan! Een afgeschreven dankwoord, een nawoord en een laatste blog. Yes!!! I’ve made it. Mijn portfolio deel 2 & 3 zijn klaar en ingeleverd. Nu wachten tot ik een GO krijg om vrijdag dat allerlaatste gesprek te voeren.. De champagne ligt koud om vrijdag te proosten. 

Of dit echt mijn laatste blog was zal de komende tijd uitwijzen. Misschien nog eentje na dat allerlaatste gesprek?