#6 Kauwende kamelen

The BIG 5, maar dan anders. En er komen nog wel meer dieren aan bod, het was dus best een beestenboel. Welkom in de ‘jungle’ van mijn PDG-traject.

Dit keer weer op tijd vertrokken en na wat file met een goed luisterboek met inhoud (de fontijn van Els van Steijn) stapte ik om 8.13 het Nexus gebouw binnen in Eindhoven. Vorige week woensdag leverde ik mijn portfolio voor deel 1 tot nu toe in, nog geen feedback terug. Deze komt in ieder geval voor de kerstvakantie… 3 days and counting! 😉

De les begon met een check-in, de vraag was: Wat zou je veranderen als je één dag directeur was. Nu weet ik toevallig dat mijn directeur deze blogjes leest. Dus daar gaan we 😊…

Als ik één dag directeur zou zijn, zou ik een Creative LAB opzetten. Een Creative LAB wat beschikbaar is voor onze TLM (Toerisme, Leisure en Marketing) opleidingen. Hoe vet zou het zijn als we samen een creatief lab hebben, waar we kunnen creëren, leren om vrij te denken, te associëren en in alle (creatieve) vrijheid van alles te proberen. Docenten met verschillende kwaliteiten van de 3 verschillende opleidingen zijn een dagdeel  aanwezig om de desbetreffende ingeroosterde klas(sen) verder te helpen met dat wat zij aan het doen zijn. Samen werken aan ECHT onderwijs. Kruisbestuiving ten top! De student zelf laten ontdekken, hun eigen plan laten bedenken en workshops laten volgen in een ruimte waar creatieve materialen, technieken en machines in overvloed zijn. En dat in de lokalen 101-103. Zodat we aan de buitenkant ons Creative LAB zichtbaar kunnen maken, nieuwe studenten en bezoekers van onze mooie campus nieuwsgierig maken naar wat daar gebeurt door middel van vette ‘branding’. Zo echt kan leren zijn! Een stipje op mijn horizon. 

Vanuit mijn wegdroom-momentje over een Creative LAB moet ik me toch echt weer gaan focussen op de inhoud van de les.

Het gaat over telefoons in de klas. Een mede-student vindt dat deze verboden moeten worden in klas. Een onderwerp waar we als docenten op het MBO (en mogelijk wel meer opleidingen) tegenaan lopen. Wel een telefoon, geen telefoon, gedeeltelijk een telefoon? Iedereen lijkt er een mening over te hebben. Maarja, hoe leg je een student marketing uit dat de telefoon niet in de les hoort? Ik krijg dat niet ‘verkocht’, ook als zit ‘Sales’ toch echt in de naam van de opleiding MSH (Marketing, Sales & Hospitality).

We doen een leuke oefening. 2 studenten mogen het woord ‘vrachtwagenchauffeur’ opschrijven. De één schrijft alle letters eerst en daarna, eronder de nummers 1 t/m 20, de andere student schrijft letter voor letter en daar onder het cijfer (V, 1, R, 2, A, 3 etc.). De boodschap: het wisselen tussen cijfer en letter is multitasken, het snel schakelen tussen taken. De student die ‘letter’, ‘cijfer’ moest schrijven was beduidend langzamer dan de student die het volledige woord en daarna de cijfers achter elkaar moest schrijven. En switchen van telefoon naar opletten is dus bijna niet te doen. Je mist informatie en het verwerken van de informatie duurt langer. Leg jij dit ff uit in je les? 😉

Ja hoor, daar komen ze… hoor je ze al? The BIG five! De teddybeer, de uil, de schildpad, de kwal en de haai. We herhalen namelijk de Thomas Killman Theorie. Volgens deze test kom ik uit onderin de matrix. Een combinatie tussen de Teddybeer en Schildpad. Een knuffelige teddybeer (toegeven) die het belang van anderen voorop stelt, gecombineerd met een relaxte slak (vermijden/terug trekken) die vind dat het ook wel morgen kan en een beetje van de plakkerige kwal (compromis zoeken).

Door naar de MAC-feedback. Ik hoor je denken… De Mc, die van de hamburgers en milkshakes? Nou dat word hier dus wel bedoelt. Het broodje hamburger als metafoor om een manier van feedback geven visueel te maken. De twee broodjes (boven en onder) symboliseren de positieve feedback. Het ‘beleg’ zijn de dingen die beter kunnen of de tips die je hebt voor een student in een oudergesprek. Handig toch? Vast een theorie die onze studenten ook aanspreekt, de Mc in het centrum van Breda kunnen ze namelijk prima vinden. 😊

Dan besteden we best wat tijd aan Transactionele Analyse. We kijken een filmpje om de theorie helder te hebben. Het gaat over een ‘parent’-rol, ‘adult’-rol en ‘child’-rol. 3 rollen die je kunt aannemen op het moment dat je in gesprek bent en dit neigt een conflict te worden. Lijkt me leuker om dit aan de hand van een eigen voorbeeld verder uit te leggen.

In de les heb ik een student (laten we hem Jip noemen), en Jip zoekt graag een beetje de grens op. Een bekertje water de les mee innemen, terwijl hij echt wel weet dat dat de vorige les ook niet mocht. Naar de wc ‘moeten’ als het net pauze is geweest. We hebben Jip als docenten in het vizier op een leuke manier. In mijn les heb ik Jip al een aantal keer aangesproken op dingen die niet mochten. En dan zie ik hem met zijn hand in de tas mij aankijken. Met een schuin oog kijkt hij mij ietwat schuldig aan. Ik volg zijn hand en zie dat hij een potje kauwgom vast heeft. En wil op dat moment een kauwgompje pakken. Ik heb een error in mijn hoofd. Wel of geen kauwgom? Eten mag niet in het lokaal, maar mag kauwgom dan wel? Ik denk van niet… of toch wel. En ik knik naar Jip, en zeg ‘dat mag wel hoor’. Ik zie de opluchting in zijn ogen en ik heb het gelijk door. ‘Shit! Ik zit er helemaal naast.’ Op dat moment krijgt Jip van 4 medestudenten de vraag of zij ook een kauwgompje mogen. En ik zeg ‘Jip, doe mij er ook één’. En zo vervolg ik mijn les, al kauwend op een kauwgompje…

Ik krijg een flashback… naar een gesprek in februari dit jaar. In mijn sollicitatiegesprek voor mijn huidige functie heb ik (blijkbaar) kauwgom zitten kauwen. En zoals mijn PDG-docent het noemt: als een ‘kauwende kameel’ in dat gesprek gezeten. De directeur, adjunct directeur en collega die op dat moment besloten mij aan te nemen ben ik ontzettend dankbaar. Want wat nu, als ze mij op basis van dat kauwgom kauwen niet hadden aangenomen?

Ok, terug naar Jip. Al kauwend vervolg ik mijn rondje door de klas, en ik beland achterin bij 3 studenten. Die hebben half meegekregen wat er gebeurde en ik vertel ze dat ik het soms ook niet weet. Wel of geen telefoons in de les, wel of geen kauwgom. Ja zeggen ze ‘wij vinden het ook onduidelijk’… en daar maakt dit kauwgom-voorbeeld het natuurlijk niet beter op. Ik geef mijn fout ook direct toe, en begrijp dat studenten geen kauwgom mogen eten, dat beland namelijk onder de tafeltjes… Tegelijkertijd krijg ik ongevraagd een compliment, ‘u bent echt een fijne docent, u snapt ons tenminste’. En dan is mijn doel wat mij betreft bereikt: studenten het gevoel geven dat ze gehoord en gezien worden. Nu verder aan de slag met mijn klassenmanagement. Want die regels mogen voor de student, maar ook zeker voor mij wel wat duidelijker. Voor mij reden om binnen ons team eens te checken wat de basisregels nu echt zijn. Zodat ik houvast heb, en mijn klas wat beter kan managen.

In dit voorbeeld ga ik dus als ‘adult’ met de student ‘child’ om. En misschien ga ik wel een stapje lager, en zet ik mijzelf door ‘mee te spelen’ met dit foutje mezelf naast de student. En zijn we samen even ‘child’. Ik had ook de ‘parent’ rol in kunnen nemen, en als autoriteit aan kunnen geven ‘dat dit de regels zijn, en dat ze dat onderhand toch wel eens moeten weten. En nu de klas uit!’. Ik koos voor een andere strategie, ik volgde mijn gevoel.

We bespreken in de zekergroepjes leeruitkomsten 12 t/m 26. Dat zijn er nog aardig wat. Het lijkt alsof ik er wel een aantal kan koppelen aan het schrijven van leereenheid 5 ‘Creative Mind’. Dat zou handig zijn. De komende vakantie maar eens verder in duiken. 

We sluiten de les af door nog eens door te nemen wat er 24 januari nu precies ingeleverd moet worden en waar de pitch aan moet voldoen. We plannen zelf de pitch en gebruiken het laatste uur om elkaars portfolio te bekijken. Het zit er weer op. Met een voldaan gevoel rij ik naar huis, dit keer geen luisterboek, maar lekker de radio. Hier en daar een kerstnummertje, het vakantiegevoel is begonnen. Nog 2 dagen naar school, 1 dag met studenten kerst vieren, en 1 dag met collega’s het jaar afsluiten. He ho let’s go!